Die kuns van die reis, maklik of nie?
Door: kellyderkx
Blijf op de hoogte en volg Kelly
22 April 2011 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
De kunst van het reizen is om je over te geven aan een andere cultuur. Je eigen normen en waarden niet loslaten, maar even op de achtergrond zetten. Zodat de nieuwe cultuur ruimte heeft om zich aan je te laten zien. Warning: Dit proces gaat gepaard met enige frustratie!
Erg frustrerend was bijvoorbeeld dat ons Bakkie uitgerekend tussen de krotten, geiten en gangsters in een township besluit om niet meer te starten. Als we dan vervolgens onze autoverhuurder bellen krijgen we te horen dat hij wel vaker startproblemen heeft gehad met "Nederlandse meisjes"."It's not the car, it's you!"
In Nederland geldt afspraak is afspraak. Hier op mijn stage nemen ze deze 'gouden regel' niet zo nauw. Als ik een afspraak maak kan ik er vanuit gaan dat dit stiekem toch geen afspraak is. Ook vergeten ze je regelmatig te informeren dat jouw afspraak niet doorgaat, zodat je rustig braaf een uur 'onderdanig' zit te wachten op een afspraak die er eigenlijk al nooit was...
De kinderen van de straatopvang mochten een weekendje naar hun familie. Met een busje zijn we als een soort kerstman van krottenwijk naar krottenwijk gereden, bepakt met eieren, rijst en brood zodat de kids in ieder geval iets te eten zouden krijgen. Ook hier was afspraak niet altijd afspraak. Je zou verwachten dat de familie op zijn minst thuis zou zijn om hun kind na al die tijd weer te ontvangen. Deze verwachting bleek te hoog gegrepen; met traantjes in hun ogen hebben we sommige kinderen weer mee moeten nemen in het kerstman-busje. Nobody home, it's a hard knock life, Annie had gelijk...
De kunst van het reizen is ook om te dealen met al deze frustraties. Door je te focussen op de 'mooie dingen'. Bijvoorbeeld het blije gezicht van een zwerver wanneer je hem jouw doggie bag met leftovers geeft. En door te zien dat de mensen in de krottenwijken nog kunnen lachen en hun eigen kappers zaakje hebben gebouwd in een zee container. Hoe armoedig een plek ook kan zijn, mensen weten altijd wel weer een eigen manier te vinden om er iets van te maken.
Het zal heus niet altijd makkelijk zijn, maar wie heeft gezegd dat het leven makkelijk is? Zou dat niet frustrerend zijn, als alles altijd makkelijk zou gaan?
Erg frustrerend was bijvoorbeeld dat ons Bakkie uitgerekend tussen de krotten, geiten en gangsters in een township besluit om niet meer te starten. Als we dan vervolgens onze autoverhuurder bellen krijgen we te horen dat hij wel vaker startproblemen heeft gehad met "Nederlandse meisjes"."It's not the car, it's you!"
In Nederland geldt afspraak is afspraak. Hier op mijn stage nemen ze deze 'gouden regel' niet zo nauw. Als ik een afspraak maak kan ik er vanuit gaan dat dit stiekem toch geen afspraak is. Ook vergeten ze je regelmatig te informeren dat jouw afspraak niet doorgaat, zodat je rustig braaf een uur 'onderdanig' zit te wachten op een afspraak die er eigenlijk al nooit was...
De kinderen van de straatopvang mochten een weekendje naar hun familie. Met een busje zijn we als een soort kerstman van krottenwijk naar krottenwijk gereden, bepakt met eieren, rijst en brood zodat de kids in ieder geval iets te eten zouden krijgen. Ook hier was afspraak niet altijd afspraak. Je zou verwachten dat de familie op zijn minst thuis zou zijn om hun kind na al die tijd weer te ontvangen. Deze verwachting bleek te hoog gegrepen; met traantjes in hun ogen hebben we sommige kinderen weer mee moeten nemen in het kerstman-busje. Nobody home, it's a hard knock life, Annie had gelijk...
De kunst van het reizen is ook om te dealen met al deze frustraties. Door je te focussen op de 'mooie dingen'. Bijvoorbeeld het blije gezicht van een zwerver wanneer je hem jouw doggie bag met leftovers geeft. En door te zien dat de mensen in de krottenwijken nog kunnen lachen en hun eigen kappers zaakje hebben gebouwd in een zee container. Hoe armoedig een plek ook kan zijn, mensen weten altijd wel weer een eigen manier te vinden om er iets van te maken.
Het zal heus niet altijd makkelijk zijn, maar wie heeft gezegd dat het leven makkelijk is? Zou dat niet frustrerend zijn, als alles altijd makkelijk zou gaan?
-
23 April 2011 - 09:55
Marcel B:
Hey Kel,
Heel mooi geschreven, maakt bij mij op dit moment een indruk van kracht van je...Gaaf! Sterkte, en geluk met je verdere reis!
X Marcel -
23 April 2011 - 16:43
Bro:
Hola hola zus! Mooi stuk! Heel knap hoe je het allemaal handeld, your my hero sis. Kus bro -
23 April 2011 - 22:55
Padre&Marrie:
Lieve Kelly,nie maklik,meissie!
Maar je flikt het allemaal......respect!
we laten ons lekker meeslepen met je mooie verhalen,en jouw belevenissen!
Chapeau kanjer,veel poeloepoetoets XX
Padre&Marrie -
25 April 2011 - 18:03
Marjo:
Goed hoor, hoe je weer met alles dealt, fijn ook weer van je te horen, liefs, ook van Jan -
26 April 2011 - 07:44
Kulap:
Hey babe, mn padre vertelde gister op het strand je verhaal in geur en kleur na, nu lees ik het zelf. Je bent de beste kerstman die de kids zich kunnen wensen! En na zo een teleurstelling bij jou in de auto stappen, vinden ze ook vast fijn. lekker tegen mama mally aankruipen! -
27 April 2011 - 08:47
Jeffrey:
Wow heavy shit van die oudere die niet thuis zijn. Hart verscheurend. Goed dat je er op deze manier mee omgaat.
Veel plezier! -
27 April 2011 - 12:49
Mamu:
Hi Liefie,
Wat een spannend verhaal, mijn collega's genieten ook van de stukjes en foto,s.
We kijken er met plezier naar uit.
Liefs en kus XXX
Mamu
-
28 April 2011 - 12:17
Kulap:
mooi bakkie trouwens! mooi rood is nie lelijk nie! -
09 Mei 2011 - 20:24
Hannie Eijk:
Hoi Kelly,
Toen je vertelde dat de kinderen een weekend naar huis mochten en dat dan blijkt dat de ouders niet thuis zijn. Dat vind ik toch echt heel erg hoor. Ik ga er toch vanuit dat ouderliefde universeel is. Maar het gevoel van tijd en afspraken maken begrijp ik is daar toch anders.
groet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
