"Haastig wees is nie goed nie!"
Door: kellyderkx
Blijf op de hoogte en volg Kelly
12 April 2011 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Er is alweer een week voorbij, ik voel me al aardig thuis in Zuid- Afrika. Het is het land van de avonturen, wilde dieren en warmte. Maar ook het land van de tegenstrijdigheden; blank vs zwart, rijk vs arm. In dit land is het gemakkelijk om je te verschuilen in de veiligheid van de 'rijke' wereld. De uitdaging ligt bij het verkennen van het 'echte' Zuid- Afrika.
Ik wil jullie voorstellen aan een van mijn nieuwe Zuid- Afrikaanse vrienden; Cobus.
Cobus is medewerker bij The Official Home Office, de plek waar alles geregeld wordt, visa, geboorteregistratie enz. Om bij Cobus te komen hebben we een hele reis afgelegd door, wat na onze rijkeluis wijk, een ghetto lijkt. Met onze deurknopjes veilig op slot komen we, nadat we vijf keer verkeerd zijn gereden, in ons Bakkie aan bij de parkeerplaats van Home Affairs. Deze wordt bewaakt door verschillende gangstergroepjes die er allemaal voor vechten om jouw persoonlijke auto bewaker te mogen zijn. Nadat we ons Bakkie hebben geparkeerd op een berg met straatvuil stappen we voorzichtig uit met al onze belangrijkste documenten stevig onder onze arm geklemd. "You smell like dead rat! Hahaha" roept een gangster ons toe. Nadat we toch even aan onszelf hebben gesnift ontdekken we de dooie rat waar we ons Bakkie handig op hebben geparkeerd. We vluchten naar binnen uit de chaos van de roepende gangsters die ons van alles willen aansmeren, maar binnen wacht ons een heel nieuw schouwspel. De gemeente Haarlem is de hemel vergeleken bij de hel die Home Affairs heet. In de benauwde hal staan en zitten rijen met mensen voor allerlei onherkenbare loketjes. Oude vrouwen met lange baarden en jonge meisjes op sloffen, niets is te gek in de wereld van Home Affairs. Na een tijdje hebben we ontdekt in welke rij wij thuis horen en wachten onder het gehoor van een Lion King achtig muziekje rustig af. De rij veranderd na een tijdje in een wat luxere "eerste klas" positie waarbij je niet meer hoeft te staan, maar mag zitten op een houten bankje. Ik noem dit het schuifbankje. Om de paar minuten schuiven we gezellig met z'n allen een plekje door op de beat van de Lion King. Lekker tussen de dikke Afrikaanse billen gepropt. Uiteindelijk worden we geholpen door onze nieuwe vriend Cobus. Cobus had denk ik stiekem liever bij het toeristen informatie punt willen werken. Na vijf minuten 'official talk' komt Cobus lekker los. Terwijl alle wachtenden hem geirriteerd aankijken tekent Cobus interessante routes in Afrika, hij laat foto's zien van zijn thuis, verteld ons over zijn overval en zijn huwelijksaanzoek en ga zo maar door. Ondertussen tikt hij af en toe een lettertje op zijn computer om vervolgens weer lekker verder te kletsen. Het is dus waar wat ze zeggen, die Afrikanen kennen geen haast. Niks tijd is geld, geld is tijd! Tijd om te kletsen met Cobus, onze vriend. Life is easy going in Zuid- Afrika. Een mooie les voor mij, als gehaaste Nederlander, om in te zien dat het nergerns voor nodig is om altijd maar de klok voorbij te willen rennen. Doe rustig aan, laat ze maar even wachten. Die Afrikanen doen het zo gek nog niet.
Ik wil jullie voorstellen aan een van mijn nieuwe Zuid- Afrikaanse vrienden; Cobus.
Cobus is medewerker bij The Official Home Office, de plek waar alles geregeld wordt, visa, geboorteregistratie enz. Om bij Cobus te komen hebben we een hele reis afgelegd door, wat na onze rijkeluis wijk, een ghetto lijkt. Met onze deurknopjes veilig op slot komen we, nadat we vijf keer verkeerd zijn gereden, in ons Bakkie aan bij de parkeerplaats van Home Affairs. Deze wordt bewaakt door verschillende gangstergroepjes die er allemaal voor vechten om jouw persoonlijke auto bewaker te mogen zijn. Nadat we ons Bakkie hebben geparkeerd op een berg met straatvuil stappen we voorzichtig uit met al onze belangrijkste documenten stevig onder onze arm geklemd. "You smell like dead rat! Hahaha" roept een gangster ons toe. Nadat we toch even aan onszelf hebben gesnift ontdekken we de dooie rat waar we ons Bakkie handig op hebben geparkeerd. We vluchten naar binnen uit de chaos van de roepende gangsters die ons van alles willen aansmeren, maar binnen wacht ons een heel nieuw schouwspel. De gemeente Haarlem is de hemel vergeleken bij de hel die Home Affairs heet. In de benauwde hal staan en zitten rijen met mensen voor allerlei onherkenbare loketjes. Oude vrouwen met lange baarden en jonge meisjes op sloffen, niets is te gek in de wereld van Home Affairs. Na een tijdje hebben we ontdekt in welke rij wij thuis horen en wachten onder het gehoor van een Lion King achtig muziekje rustig af. De rij veranderd na een tijdje in een wat luxere "eerste klas" positie waarbij je niet meer hoeft te staan, maar mag zitten op een houten bankje. Ik noem dit het schuifbankje. Om de paar minuten schuiven we gezellig met z'n allen een plekje door op de beat van de Lion King. Lekker tussen de dikke Afrikaanse billen gepropt. Uiteindelijk worden we geholpen door onze nieuwe vriend Cobus. Cobus had denk ik stiekem liever bij het toeristen informatie punt willen werken. Na vijf minuten 'official talk' komt Cobus lekker los. Terwijl alle wachtenden hem geirriteerd aankijken tekent Cobus interessante routes in Afrika, hij laat foto's zien van zijn thuis, verteld ons over zijn overval en zijn huwelijksaanzoek en ga zo maar door. Ondertussen tikt hij af en toe een lettertje op zijn computer om vervolgens weer lekker verder te kletsen. Het is dus waar wat ze zeggen, die Afrikanen kennen geen haast. Niks tijd is geld, geld is tijd! Tijd om te kletsen met Cobus, onze vriend. Life is easy going in Zuid- Afrika. Een mooie les voor mij, als gehaaste Nederlander, om in te zien dat het nergerns voor nodig is om altijd maar de klok voorbij te willen rennen. Doe rustig aan, laat ze maar even wachten. Die Afrikanen doen het zo gek nog niet.
-
12 April 2011 - 19:56
Sandra:
He Kel! Wat gaat het toch snel, je bent er al weer een week....en wat ben ik "JALOERS"!!!!!!!!Oh, wat prachtig zeg de leeuwtjes, oohhhh zal ze zo willen knuffelen, daar zijn mijn coonies niets bij vergeleken.
He meid, volgens mij ga jij het daar wel redden hoor, geniet maar lekker van het afrikaanse ritme......doe ik in gedachte met je mee.....Liefs Sandra xxx -
13 April 2011 - 06:29
Bro:
Haha mooi verhaal Kel, klinkt ergens gezeliger dan ons gemeentehuis, je flikt het allemaal maar weer!!!
X bro -
13 April 2011 - 11:22
Mama:
Hee schat,
Wat fijn om zo snel iets van je te horen!
En wat ben je al weer helemaal thuis in Zuid Afrika... en wat een schattig leeuwtje!! Stiekum meenemen hoor Kel, past vast wel in je backpack..haha!
Lieverd, pas goed op jezelf, het is best een pittig land lijkt me.
Maar je kunt het absoluut, ik heb er vetrouwen in!
Ik hou van je
XXX Mamu -
13 April 2011 - 11:59
Hans Van Der Laan:
hoi kelly! wat leuk om je met die grote kat te zien spelen! ik ga vanaf nu trouw je verhalen en beelden volgen hoor, want je weet, ik ben een fan van je; ik heb even niet gereageerd op een vorig bericht want ik ben aan t verhuizen en dat is heeeeel ........uhh druk! Ik kan wel een snufje Cobus gebruiken op dit moment. maar volgende week ben ik weer tot september in spanje dus mij hoor je niet klagen. Voor de Kracht vv Culturen deel B gaan er 7 studenten op reis, waaronder een (Farieda) naar Z-Afrika, ik heb haar jouw link gegeven, vanuit het idee dat als ze behoefte heeft iemand aan te spreken misschien bij je terecht kan? Het ga je goed!! groeten! hans -
13 April 2011 - 17:21
Anne:
Vrouwen met baarden? Das wel gek ja...!
They have the clock we have the time, heerlijk! Nederlanders klagen al als de trein 5 minuten vertraagd is. Al wacht ik ook liever in het warme Afrika in plaats van het koude Nederland! -
14 April 2011 - 07:20
Kulap:
Die leeuwen worden wel steeds groter op de fotos kel, straks ben je nog aan het knuffelen met een papaleeuw van 200 kilo........brrrrrrrrr!
take it easy take a...........
love you babe! -
14 April 2011 - 12:58
Isti:
Hey kelly
.. AAAAAAhhh.. ik wil ook een klein harig leeuwtje :)
Wat fijn dat je weer op avontuur bent! Geniet ervan, en we zien elkaar wel weer in de supermarkt.
dikke kus isti -
14 April 2011 - 20:12
Joanne:
Ik heb zo hard gelachen om je nieuwe vriend Cobus! Haha! Heerlijk! -
15 April 2011 - 17:00
Padre:
Times fly,maar gelukkig kan ik na het lezen van je mooie verhaal 3 dagen na datum met gerust hart vertellen dat ik weer genoten heb van je avonturen in Z.A,ben je al een keer in het "hijsbakkie" geweest!! Lieve Kelly,veel ontwikkelings plezier XX Padre -
16 April 2011 - 04:06
Bik:
Hey Kel!
Wat leuk om je verhalen weer te lezen!
Ik vlieg volgende week zaterdag naar Kaapstad, ben daar 2 dagen. Kom je daar nog in de buurt?
Veel plezier lieverd!
Liefs Bik -
19 April 2011 - 07:52
Coby:
He Kel, wat een verhaal! Fijn dat je je zo snel en goed aanpast. Hoop dat je een fijne tijd daar hebt. By the way, die Cobus is dat niets voor mij? Coby en Cobus lijkt me een leuk koppeltje!
groetjes Marja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
