heilige koeien kabouterbusjes en geiten op het dak
Door: kellyderkx
Blijf op de hoogte en volg Kelly
18 April 2010 | Nepal, Kathmandu
De dagen lijken alweer voorbij te vliegen. Ik voel me al iets meer genepaliseerd. Ik sta elke dag braaf om kwart over 7 op voor mijn melk- theetje met toast. Om half 10 is het tijd voor een lekker warm hapje Dhaal Bhaat. Om half 12 probeer ik Nepali onder de knie te krijgen. Nu kan het komen doordat ik geen ochtend mens ben, maar het wil nog niet echt lukken. Ik zit braaf aan een tafeltje terwijl mijn prive leraar Bischal zijn geduld op de proef stelt. Na anderhalf uur kappen we er vaak mee. Bischal kijkt me dan bezorgd aan een zegt; Tikscha ( ok), I think we stop know, you look a bit tired... Zo blij als een schoolkind spring ik dan op van mijn tafeltje en verlaat ik het klaslokaal. S' middags is elke dag volgepland met siteseeing in Kathmandu. Samen met een andere vrijwilliger en Bischal proppen we onszelf in een local taxi busje en gaan we op reis. Deze taxi busjes maken me gek genoeg blij.Ik heb al eens eerder verteld over de kabouterbusjes in Indonesie. Ook hier houden ze van klein en vol. Vol is niet vol, that's the motto. En is het kabouterbusje echt bijna vol.. dan kan je nog op het dak. Als ik in het busje zit geniet ik van de wereld om mij heen. Niet dat het hier in Kathmandu zo mooi is, maar er gebeurt van alles. Wanneer ik uit mijn raampje kijk, kijk ik recht in de angstige ogen van een geit. Dit arme beest is even op het dak van een busje geplaatst en loopt paniekerig heen en weer om er niet vanaf te vallen terwijl het busje als een gek door het verkeer raast.De koeien zijn hier ( gelukkig)heilig en doen rustig een powernap op de snelweg. Je zou bijna zeggen dat de heiligheid naar hun koeienkop is gestegen. In het busje klinken de harde klanken van Nepalese muziek. Dan zit ik heerlijk tussen alle Nepalezen mee te nurieen met de muziek die ik eigenlijk niet echt leuk vind maar het maakt het zo gezellig! De schokdempers zijn ook hier nog niet ontdekt en door al dat gehobbel voel ik mij vaak na tien minuten heerlijk slaperig.Ik ben ook aan het wennen aan het 'vies' zijn. Elke dag kom ik met zwerfers voetjes en stof op mijn kop thuis. De kiddo's in deze buurt zien het als een soort attractie om gillend naar elke vrijwilliger toe te rennen, handjes te geven en te vragen hoe je heet; Tapailai naam ke ho? ( Yes! Ik weet het nog!) Maar eigenlijk zeggen ze het stiekem gewoon in het Engels..Vandaag ben ik naar een reuze Stupa geweest, de grootste in Nepal. Dit is een soort tempel met gebedsmolentjes rondom. Deze Stupa was nogal geheimzinnig. Niemand weet wie het heeft gemaakt. De legende verteld dat er tienduizenden Buddha beelden binnen in de Stupa zijn. Niemand weet dit zeker omdat de Stupa geheel dicht is. Ik ben erg nieuwschierig geworden door dit verhaal. In mijn fantasie ga ik vannacht terug om stiekem een gat te boren in deze heilige tempel om even naar binnen te gluren...
wist je dat part 1.......
- Mannen hier elkaars handjes vasthouden, terwijl ze gewoon alleen vriendjes zijn..
- een mango in het nepali " aap" heet..
- de straat hier wordt gebruikt als vuilnisbelt.
- je eten delen met anderen niet echt wordt gewaardeerd.
- het kraanwater in Kathmandu geel is
- hondjes op de straat heeel zielig kunnen kijken ;(
wist je dat part 1.......
- Mannen hier elkaars handjes vasthouden, terwijl ze gewoon alleen vriendjes zijn..
- een mango in het nepali " aap" heet..
- de straat hier wordt gebruikt als vuilnisbelt.
- je eten delen met anderen niet echt wordt gewaardeerd.
- het kraanwater in Kathmandu geel is
- hondjes op de straat heeel zielig kunnen kijken ;(
-
18 April 2010 - 14:53
Marjo :
Hoi Kelly, kreeg net pas van Martijn door dat je al met je reisverslag bent begonnen, ik loop dus al 3 dagen achter. Echt een cultuurschok zo te zien. Vanaf nu gaan wij je natuurlijk volgen. Succes met je taalles nog deze paar dagen, komt vast wel goed. Jan staat het balkon te schilderen, gaat alles zo lezen. Knuffel van mij -
18 April 2010 - 19:08
Remmelt:
Hi Kelly,
Je start klinkt overweldigend. Een volledig andere wereld. Heel veel succes!! -
18 April 2010 - 20:30
Joanne:
Living on the edge, een powernap op de snelweg! Kel, superleuk verhaal! En succes met de Nepalese les.. x -
19 April 2010 - 05:55
Broer:
Zuppa Kel, wat een avontuur!! Klinkt allemaal heel soepel!! Ben benieuwd naar foto's. Nl is heerlijk warm aan het worden, heb mijn eerste middag republiek achter de rug :) Kannie wachten tot je volgende verslag, dikke kus -
19 April 2010 - 12:49
Sandra:
Hai Kelly,
Vandaag bericht gekregen van Khaya dat we nog even in de wacht worden gezet. hihi
Heerlijk je verhalen!
Leuk dat je de taal van Nepal leert!! :) -
19 April 2010 - 15:34
Mama:
Haha...we bescheuren ons weer om jouw stukjes!!
Ga vooral zo door, je kan altijd nog schrijfster worden Kel,love you XXX
Ook groet van MUp -
19 April 2010 - 18:34
Nienke:
Hoi Lieve Kell,
Wat heb je het lekker naar je zin zo te horen! Verblijf je ook bij lieve mensen?? Geniet van alles om je heen meis, maar dat doe je volgens mij al! Ik lees graag je verhalen!
Dikke kus van ons -
20 April 2010 - 14:56
Anne:
Aah, dan neem je toch een leuk hondje mee als je terug komt? Voor iedereen eentje... :) In plaats van een sleutelhanger.
Je verhaal klinkt als een avontuur! Leuk hier in Holland: jij zit in Nepal, Tes in Thailand, Roos zit vast in Madrid en Ra in Bilbao. Ik ga ook maar eens wat boeken.. :)
Wanneer ga je aan de slag in het tehuis?
Dikke kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
